ORP Wicher - kontrtorpedowiec Marynarki Wojennej II RP.

ORP "Wicher" był pierwszym niszczycielem w polskiej Marynarce Wojennej. Jednostką bliźniaczą był ORP "Burza". Okręt zbudowany został na bazie francuskiej serii kontrtorpedowców Bourrasque (Simoun). 8 lipca 1930 ORP "Wicher" wcielony został w skład Marynarki Wojennej ^[1]. W 1932 jednostka odegrała znaczącą rolę w rozwiązaniu "kryzysu gdańskiego".

Został jako jedyny z polskich niszczycieli do obrony Wybrzeża, gdy - w ramach operacji "Pekin" - "Burza", "Błyskawica" i "Grom" odpłynęły 30 sierpnia 1939 roku do Wielkiej Brytanii. Od pierwszych godzin wojny był celem nalotów samolotów Luftwaffe. W dniu 1 września 1939 wziął udział w bitwie powietrzno-morskiej na wodach Zatoki Gdańskiej, tego samego dnia miał okazję zaatakować kilka niemieckich jednostek (zrezygnowano z ataku by nie narażać okrętów polskich prowadzących akcję "Rurka" - minowania Zatoki, która została odwołana o czym nie wiedział dowódca "Wichra"). 3 września nad ranem wraz z ORP "Gryf" uszkodził niemiecki niszczyciel Leeberecht Mass. Został zatopiony tego samego dnia około godz. 17.00 w porcie na Helu. Niemcy wrak podnieśli i początkowo mieli zamiar wyremontować i wcielić do Kriegsmarine jako "Seerose", ale ostatecznie zapadła inna decyzja i okręt osadzono na równej stępce w Zatoce Gdańskiej niedaleko portu na Helu, na pozycji 54°36'43.6″N 18°46'51.1″E / 54.612111, 18.780861, gdzie dotrwał do końca lat 50 XX w. służąc jako cel ćwiczebnych bombardowań lotniczych. Część wraku została rozebrana i wydobyta w 1963.